|
DZIAŁALNOŚĆ
|
|
|
Obecnie Cech prowadzi następujące działania na rzecz
rzemieślników: • Reprezentowanie interesów rzemiosła wobec organów władzy lokalnej, urzędów i instytucji • Doradztwo prawne i z zakresu bhp • Nadzór nad szkoleniem zawodowym młodocianych obejmujący szereg spraw związanych z zatrudnieniem uczniów • Organizowanie kursów bhp dla pracodawców i uczniów • Prowadzenie rozliczeń ZUS i spraw kadrowo-płacowych • Współpraca z OHP Łódź w zakresie refundacji • Współpraca z urzędami miast i gmin w zakresie dofinansowania • Rozpatrywanie skarg i wniosków • Spotkanie z członkami Klubu Seniora • Organizacja imprez okolicznościowych i spotkań rzemieślników HISTORIA Obecnie Cech prowadzi następujące działania na rzecz rzemieślników: Historia cechów w Pabianicach sięga roku 1535, kiedy to po raz pierwszy w dziejach pabianickiego rzemiosła kapituła krakowska nadała przywilej pięciu cechom: • trudniącym się wyrobami żelaznymi, • obrabiającym drewno, • zużywającym wełnę i przędzę, • wyrabiającym przedmioty ze skóry i rzemieni, • oraz piekarzom. W roku 1606 stan rzemieślników w mieście wynosił 77 osób. W kolejnych wiekach rzemiosło pabianickie przeżywało lata wzrostu i upadku w zależności od dziejów historii.W 1844 roku kilku rzemieślników profesji stolarskiej zawiązało stowarzyszenie pod nazwą Urząd Starszych Zgromadzenia Stolarskiego. Założycielami stowarzyszenia byli Stanisław Wankiewicz, Ludwik Lorentowicz i Józef Urbankiewicz. Od 1844 do 1900 roku księgi zgromadzenia prowadzone są w języku polskim, w latach 1900 - 1909 podczas zaboru rosyjskiego nakazano prowadzenie ksiąg w języku rosyjskim, a dopiero dzięki przeciwstawieniu się zaborcom poprzez bunty, rząd rosyjski ogłosił manifest zezwalający na równoczesne stosowanie dwóch języków. Trwało to aż do wybuchu pierwszej wojny światowej, podczas której czynności zgromadzenia zostały zawieszone. Pierwsze zebranie w niepodległej Polsce odbyło się 6 grudnia 1918 roku, Starszym Zgromadzenia został Józef Magrowicz, a Podstarszym Michał Kołacz. W roku 1932 zgromadzenie przekształcono w Cech Stolarzy w Pabjanicach, a w 1936 roku ufundowano sztandar Cechu. Z chwilą wybuchu II wojny światowej działalność Cechu zostaje zawieszona z powodu zakazu prowadzenia jakiejkolwiek działalności organizacyjnej. Po zakończeniu wojny w 1945 roku zaczyna się odradzać działalność Cechów. Rzemieślnicy otwierają zakłady w coraz to liczniejszych branżach. W mieście funkcjonuje pięć branżowych Cechów Rzemiosł: • Budowlanych i Drzewnych, • Metalowych i Elektrycznych, • Skórzanych, • Włókienniczych, • Spożywczych. Jednak na postawie ustawy państwowej z dnia 20 marca 1950 roku o terenowych organizacjach jednolitej władzy, z dniem 21 grudnia 1952 roku rozwiązano istniejące na terenie miasta Cechy i utworzono jeden CECH RZEMIOSŁ RÓŻNYCH w Pabianicach, który rozpoczął działalność z dniem 1 stycznia 1953 roku, zrzeszając różne zawody. Pierwszy Zarząd nowo powstałego Cechu to przewodniczący - Mieczysław Ciepliński i vice przewodniczący - Edmund Chojnacki. W roku 1964 powstają sekcje zawodowe, które dobierają się w pokrewne branże, tworząc cztery podstawowe sekcje: metalową, drzewną, budowlaną i różną, zrzeszając zakłady wyłącznie z terenu miasta Pabianic, których liczba wynosiła w owym czasie 280. Nowy podział administracyjny kraju powoduje poszerzenie działalności Cechu, obejmując swoim zasięgiem działania miasto i gminę Pabianice oraz gminy Rzgów i Brójce. W roku 1981 w miarę rozwoju motoryzacji Walne Zgromadzenie Członków powołuje do życia Sekcję Motoryzacyjną, która w roku 1984 otrzymała własny sztandar. W roku tym ilość członków sekcji wynosiła 116 osób, a jej przewodniczącym od momentu powołania był Stanisław Bal. Przewodniczącymi innych sekcji byli: • metalowej - Mieczysław Kwiatkowski • drzewnej - Jan Gołębiowski • budowlanej - Ryszard Szymański • odzieżowej - Jan Klimek • skórzanej - Lech Honorowicz • różnej - Zdzisław Kaczmarek. Od momentu powstania Cechu, to jest od roku 1953 aż do roku 1973 Starszym Cechu był Edmund Chojnacki. Cech stale powiększał ilość członków. Bardzo prężnie działała sekcja stolarzy, do której należeli min.: Ignacy Rosiak, Jan Gołębiowski, Zdzisław Pałuszyński, Eugeniusz Stelmach oraz Ryszard Stelmach. W roku 1973 powstała Spółdzielnia Rzemieślnicza ?Wielobranżowa", której założycielami było czternastu rzemieślników różnych branż. W tymże samym roku Starszym Cechu został Edwin Hans, natomiast Podstarszym Zdzisław Łondka. Cech i Spółdzielnia rozwijały swoją działalność. Cech administrował także własną kamienicą przy ul. Poniatowskiego. Rzemieślnicy szkolili uczniów oraz wykonywali liczne czyny społeczne na rzecz miasta, pomagali także przy odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie. W latach 1981 - 1997 funkcję Starszego Cechu pełnił Włodzimierz Lipczyński. W tym okresie rzemiosło rozwijało się intensywnie, w roku 1990 w Cechu zrzeszonych było ponad 2000 zakładów. Członkowie Cechu aktywnie uczestniczyli w życiu społecznym i politycznym miasta. Wiele osób, których nie sposób tutaj wymienić za swoją działalność zostało uhonorowanych odznaczeniami państwowymi i resortowymi. Cech wspomagał budowę Pomnika Szpitala Centrum Zdrowia Matki Polski przekazując na ten cel wpłaty pieniężne, na sumę ponad 150 tysięcy złotych. Za zebrane pieniądze i sprzedane cegiełki na budowę Domu Rzemiosła zakupiono lokal użytkowy w budynku przy ulicy Zamkowej. W roku 1997 Cech liczył 110 członków, a we władzach samorządowych znaleźli się: Andrzej Włodarczyk - Starszy Cechu i Paweł Otomański - Podstarszy Cechu, którzy sprawowali swoją funkcję przez dwie kolejne kadencje. Nowy Zarząd zadbał o nowy wizerunek Cechu, na miarę obecnych czasów. Zmieniono całkowicie wygląd i wyposażenie pomieszczeń biurowych, a działalność biura nakierowano na wszechstronną pomoc dla zrzeszonych. W roku 1998 kamienica przy ul. Poniatowskiego 8, będąca własnością Cechu, została przejęta od ZGKiM w administrację. Przeprowadzono jej częściowy remont. W roku 1998 wykonano marmurową tablicę umieszczoną na frontonie Cechu, a jej uroczystego odsłonięcia dokonał wspólnie ze Starszym Cechu ówczesny Prezydent Miasta Paweł Winiarski. Natomiast na Walnym Zgromadzeniu Członków Cechu w roku 2001 zaprezentowane zostało tableau aktualnych członków Cechu, które obecnie zdobi pokój Zarządu. Odnowiono także sztandar Cechu, by móc godnie reprezentować naszą organizację na arenie miasta. Od 2005 roku nieprzerwanie funkcję Starszego Cechu pełni Paweł Otomański. W latach 2005 - 2013 w Zarządzie zasiadali: Wojciech Kaczmarek - Podstarszy Cechu, Piotr Jacoń, Jan Wawrzko i Lucjan Młynarczyk. W maju 2013 r. został wybrany nowy zarząd w składzie którego znaleźli się: Krzysztof Jędraszek - Podstarszy Cechu, Roman Otomański, Artur Cechowicz i Lucjan Młynarczyk. Zachowano tradycyjne nazewnictwo funkcji pełnionych w organach samorządowych, na czele Zarządu stoi Starszy Cechu, a jego zastępca to Podstarszy Cechu - takie nazewnictwo występuje tylko w organizacjach cechowych. Cech w swojej działalności stara się być kontynuatorem dobrych tradycji rzemieślniczych, tak aby kojarzył się z solidnością i profesjonalizmem zrzeszonych fachowców. Kontynuujemy tradycję uroczystych spotkań z okazji świąt i obchodzenia dnia patrona rzemiosła. Organizujemy coroczne: Bal Rzemieślnika i Rodzinny Piknik Rzemieślniczy. Na corocznych walnych zgromadzeniach członków Cechu wręczane są branżowe odznaczenia dla zasłużonych rzemieślników. Odznaczenia nadaje Związek Rzemiosła Polskiego i Izba Rzemieślnicza w Łodzi, a uroczyście wręcza je Prezes Izby Rzemieślniczej. Podstawowa działalność Cechu skupia się wokół spraw związanych z nauką zawodu w rzemiośle. I jest to także kontynuacja wielowiekowej tradycji. Dawniej nauka zawodu nazywana była ?terminem", a moment ukończenia nauki czyli dzisiejszy egzamin czeladniczy - wyzwoleniem". Od roku 1953 zawartych zostało niespełna 5800 umów o pracę w celu przygotowania zawodowego i wielu uczniów po w większości trzyletniej nauce zostało czeladnikami, którzy z czasem zdobywali również tytuł mistrza. Nową tradycją stało się uroczyste wręczanie świadectw czeladniczych i dyplomów mistrzowskich. Natomiast Zarząd Cechu świadomy wielowiekowej tradycji rzemiosła przez cały okres swej działalności ma na uwadze dobro zrzeszonych, starając się jednocześnie aby Cech obecny był na arenie miasta, a jego członkowie mogli czynnie uczestniczyć w życiu swojej społeczności. |
|
|
|
| RZEMIOSŁA RÓŻNE |